Le Spada Rumpite

 Per Poul Anderson                   Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Le Spata rumpite es un romance de phantasia heroic, scripte per le scriptor american de origine scandinave, Poul Anderson, (Bristol, Pennsylvania, 25 novembre 1926 – Orinda, 31 julio 2001) ; ille initiava a scriber in le 1947, durante le universitate. In cinquanta annos Anderson il ha publicate ultra cento libros inter romances e antologias de novellas. In prevalentia il ha scribite romances de scientia fictive aventurose. Ha scribite anque multe romances fantasy, inter le quales nos recorda, ultra al presente Le spada rumpite, Tres cordes e tres leones e Le ultime canto del sirenas.
Le romance es le historia de un infante human excambiate per le elfes e crescite inter de lor e del su substituto, filio de un elf e de un femina troll, crescite inter le humanos. In un terra in le qual le regno incantate de Faerie, existe in un dimension paralel ma a illo invisibile, ultra le mundo del homines, le historia narra del guerra inter le regnos de Alfheim e Trollheim, e le vicissitudes parallel de Skafloc, le neonato human rapite e crescite ab le Elfes, de cuje sur le su destino il ha un prophetia ligate a un antique e potente spada, e de Valgard, medie elf e medie troll, qui ha prendite le posto de Skafloc in le su familia e le qual habera un destino non minus sanguinose. Le Deo Thor ha rumpite le spada Tyrfing in modo que illo non pote plus resecar le radices de Yggdrasil, le fraxino que tene ligate insimul Terra, Celo e Inferos. Ma ora es necessari que celle lamina torna in le mundo per salvar le elfes in le terribile guerra contra le trolls, e sol Skafloc, le humano crescite ab le elfes, es le sperantia de convincer le gigante del glacie Bolverk a forgiar ancora un vice le spada. Ma le juvene Skafloc debera anque confrontar se con le umbra de sé mesme, Valgard, cruel e inpietose guerrero berserker nascite, con semblantia human per magia ab un femina troll, qui ha prendite le su posto in le mundo del homines e ora guida gratias al grande poter habite per Odin, le armea de Trollheim, qui unira al su actos criminal anque le parricidio e le fratricidio, prompte a eliminar le elfes. Durante que il ha le christianisation del populationes nordic, se habera le ultime grande conflicto del populos de Faerie. Le duo formation son celle del elfes de Alfheim e del lor feroce inemicos, le trolls de Trollheim, ma anque illes non son que pedones in le battalia ancestral inter le deos Aesir e le Gigantes del Glacie, le Jotun. Durante que le diffusion del religion del Christo Blanc provoca le debilitation e le progressive remotion del regno feeric, le cuje accesso es impedite a qui es baptisate. Le baptismo non es totavia synonymo de salvation, proque le fortias del duo formation son prompte a colpar ferocemente le homines al prime signo de debilitate, e serà un entitate pagan, al fin, a deber curar le ferimentos lassate per le feroce e sanguinose drama.

Le Historia: Orm le Forte il era un guerrero danese, filio minor de Ketil Asmundson, qui viveva in le Jutland, al morte de su patre, le fratre major Asmund hereditava tote le proprietate, alora Orm con duo fratres e alteres guerreros, iva con tres naves, le drakkar con le testa de draco sur le prora, a chassa de butino in Anglaterra; per annos in estate saccheava le naves capturate, e in hiberno vendeva le ricchessas per aquirer altere naves. Pois ille univa le su parve flotta con celle grande de Guthrum, ganiante multo, ma in le 878, le rege anglese Alfredo le Grande, a Ethandun in battalia vinceva le daneses, Orm le Forte e alicun su guerreros se salvava, alora decideva de cercar se un patria e un casa e crear se un familia, e de terminar le su aventuras de predator. Trovava in le terra que pois se clamera Danelaw, un proprietate circum un parve baia, ubi poteva tener le su naves, ma le patrono, un Saxone, non voleva vender, alora Orm retornava de nocte e occise totes, con le exlusion de feminas e pueros, pois al familiares del saxone pagava un guidrigildo, assi le ferma era legalmente sue. Prendeva pois in sposa Aelfrida le filia del nobile anglese Athelstane con le promissa de convertir se al christianismo, ma sin multe convinction. Ma Orm essera victima del malediction del vetule matre del precedente possessor del su terra. Assì, quando nascerà le su prime filio, le femina, qui es un striga (maga), mitte in acto le su vindicantia. Informava Imric, le conte del elfes, del mundo fatate de Faerie, le qual ante que le infante veni baptisate, lo rapiva, e lo substitueva con un puero concepite ab ille con Gora un femina troll su prisionera. Educarà dunque Skafloc, con le adjuta del soror Leea, como filio del elfes, durante que Orm crescerà Valgard, al apparentia humano (es identic a Skafloc), ma con le natura perverse a causa del sanguine troll. Valgard era lugubre e taciturne e necuno lo amava, ni le servitores, ni le animales. Intertanto Orm le Forte habera altere filios, duo masculos Ketil e Asmund e duo feminas Asgerd e Freda. Le romance seque in parallel le vita del duo juvene: Skafloc filio adoptive de Imric, vive a Elfheugh un castello elfic, ubi apprende le artes magic, in vice Valgard diveni un feroce guerrero berserker viking, qui es constringite al su rolo ab un tragic destino, a causa del malediction del striga. Un die le maga prendeva le semblantia de un belle femina e faceva in modo qui Valgard occide ante le fratre Ketil con un colpo del su hacha, que pois clamera Fratricida, e pois Asmund e le su patre Orm. Retornate ab le femina, illa dice a Valgard que Orm non era su patre, ma que era filio de Imric le elf e de un femina troll, qui ha preferite le filio de Orm a ille; e dice a ille: si tu vole vindicar te va ab le rege del trolls Illrede, que sta preparar un guerra contra le elfes, porta a ille del donos e offere le tu servicio e revela le tu descendentia como filio de Gora su filia prisionera de Imric. Pois illa se revelara como le maga del malediction e va via. Ante de partir per Trollheim rapiva le su sorores como dono al rege Illrede, e con le adjuta del magia arrivava usque al Finnmark ubi se trovava le rege del Trolls. Intertanto le elfes organisava un expedition contra le trolls, con 50 naves al commando de Skafloc, qui perveniva a Trollheim, quando Valgard era arrivate ab poc tempore, le elfes attaccava le palatio royal de Illrede, Skafloc iva contra de ille qui era in fundo al salon, quando un guerrero con le su mesme visage lo attaccava, ille se defendeva con valor, ma le battalia les separava, le trolls fugiva in le cavernas intra le montania. Skafloc alora vide le duo feminas ligate, ille se avicinava pro liber las, ma le feminas pensava que ille esseva Valgard, ma tamen, ille diceva de esser Skafloc de Alfheim. Post le battalia, e le morte de Asgerd per mano de Valgard, le elfes retornava ad Elfheugh con le lor naves e con Freda a bordo al flanco de Skafloc, illes pois se inamorava. Alicun dies postea Skafloc iva a chassa e prendeva un capreolo, quando vide un foco in le bosco, ille se avicinava e videva un homine con un sol mano, era le Deo Tyr le portator de guerra, ille diceva a Skafloc, que le guerra on avicinava, e ille habera besonio del dono del Deos, que habeva habite quando era essignate a ille le nomine, e que non debeva saper qui era le su ver patre; Skafloc alora lassava le capreolo como dono e retornava a Elfheugh. Le rege Illrede un mense depost, organisava un grande flotta pro attaccar Alfheim, Valgard a bordo del nave royal, guardava le grande varietate del vascellos: al centro le longe e grande naves nigre del trolls con a prora un rostro de ferro, al lateres le goblins con le parve naves agile e rubie e sur le prora un testa de serpente, sur le alas del formation il era le alliate: le grande Shen del Catai e le Onis del Cipango armate de Katana e lanceas, sur juncas dipingite e con le carinas platte, demonios alate del laco Baikal, nanos con cuirasse de ferro e armate de hacha e clavas, vampires e monstros del boscos e del montanias. Ad Alfheim, Imric reuniva tote le vascellos e le guerreros disponibile, pervenite anque ab le insulas Orcades, Hebrides e Shetland al commando de Flam, e ab le Scotia, le Galles e le Cornovalia cavalleros con carros de battalia, e ab le Nord anque salvages Pictis tatuate de Caledonia e alicun Sidhe de Irlanda. Le duo flottas se incontrava al nord de Alfheim, e depost un grande battalia naval, le trolls con le duple de naves e guerreros, vinceva le elfes e prendeva prisionero Imric, Skafloc in vice se salvava con le equipage del su nave, et Elfheugh veniva occupate per Valgard. Freda, qui habeva lassate le castello ante le venita del Trolls, trova Skafloc e les se refugiava in un caverna, ubi Skafloc, se recordava del spada rumpite in duo pecias, que il ha le nomine Tyrfing, que esseva un dono del Aesir (le divinitate nordic) al filio adoptive de Imric, portate ab Skirnir messagero del Deos. Como cata dono del Deos, veniva considerate con timor e diffidentia per le elfes, pro isto sol in iste momento de major periculo per Alfheim, Skafloc, recordava le consilio de Tyr, e per saper como trovar le gigante Bolverk, le sol qui poteva funder de novo le spada, debeva parlar con le mortos, alora iva con Freda al tumba de Orm, e con un magia faceva reviviscer Orm e le su filios, le qual diceva a ille de vader a Nord, presso Utgard, in le Jotunheim, e que le Sidhes le adjutera, pois Admund revela a illes qui son fratre e soror, Freda alora lassava Skafloc e iva in un casa vicin, celle de Thorkel Erlendsson e habeva hospitalitate illac, sin dicer a Skafloc de esser gravide de ille. Skafloc vadeva in Irlanda presso le Sidhes, a peter de haber un nave per vader a Jotunheim, alora un semi-deo del Tuatha De Danaan, Mananaan Mac Lir le rege del mar, acceptava e offereva a Skafloc un nave e de vader con ille. Depost multe dies de viage le vascello arrivava in le terra del Gigantes, e illes trovava in un caverna Bolverk le gigante ferrero, le qual fundeva de novo le spada, portate via ab Elfheugh per Skafloc con le adjuta de Leea. Assi Skafloc poteva usar Tyrfing contra le Trolls, guidate ab le lor rege Illrede, qui esseva occise ab Skafloc in le battalia per liberar Elfheugh; in le su manos le spada guidava le heroe in interprisas superhuman, anque si al fin, sia Skafloc qui Valgard, les essera occise ab le spada traitrice e le drama on concludera in le sanguine. Freda arrivava post le duello e basiava Skafloc ante que ille moriva. Illa post le parto habeva lassate a Odin como habeva promisso, per haber salvate un die Skafloc, le su filio, qui un die debera impugnar Tyrfing per portar lo in battalia al flanco del Aesir contra le Jotun, usque al fin del su destino.Anderson e Tolkien: In le 1954 esseva publicate duo libros simile. Le prime, in le Statos Unite, era "Le spada rumpite" per Poul Anderson. Le secunde, in Anglaterra, era "Le Senior del Anellos" per J.R.R. Tolkien. Ambes le romances on refereva al mythos scandinave e anglosaxone, ma cello de Anderson era per multe modos plus vicin a celle origini: un composition quasi lyric, con le rythmo rapide, in le qual elementos human como le heroismo, le amor, le odio e le ambition, son manipulate ab deos maligne, et elfes e trolls, luctava contra un destino tragic. Il ha aspectos in commun inter isto romance e le volumine de Tolkien, per le facto que ambes prendeva inspiration ab le sagas nordic. Totavia, le professor colloca le historia in un passato remote al initio del civilisation human, in vice le juvene Anderson situa le historia in le medievo, in un epocha de guerras e terror, quando le antique legendas pagan on combatteva contra le vehementia del christianismo. Le elfes de Alfheim son un racia antique e sapiente, gratiose, de nobile aspecto e dedicate al magia. Ma son anque esseres superbe, amoral e al occurrentia traitores. Illes conduce un guerra contra le trolls, esseres brutal e maligne, sin un effective superioritate moral. Son esseres plus avantiate del homines, dotate de material e technicas superior, ma illes non tolera como le trolls, le luce del sol, ni le tocco del aciero. Le romance non ha cantos, allegre o malinchonic, ma tante poesia de typo scaldic como le sagas del Edda. Le Spada Rumpite il ha anque altere tractos in commun con Le Senior del Anellos: nomines, referentias mythologic, esseres feeric. Le mesme spada magic recorda Anduril, le lamina que Elrond rege del elfes, forgia novemente, quando Aragorn accepta finalmente le su destino de devenir Rege del homines, e guidar les in le lor lucta contra Sauron senior del Regno Obscur; ma in realitate isto es un thema recurrente del mythologia nordic. Assì como le excambio de identitate, que Tolkien repropone in le saga del filios de Hurin, e le presentia de esseres como le elfes, nobile e immortal, que precedeva le homines e con le tempore se removeva ab le mundo real. Le scriptor Anthony Boucher elogiava le romance como “un saga magnific de interaction intra deos, semideos, fees, heroes e homines”. Geoff Conklin describe le novella como “un enthusiasta e sanguinee imitation del epica nordic que contine tote le elementos del mundo de Faerie”. E. F. Bleiler affirma que le Spada rumpite es “ le melior obra de heroic fantasy scripte per un americano”. Michael Moorcock scriptor britannic ha scribite que le Spada rumpite il ha habite un importante influentia al su historias de Elric de Melniboné, le qual impugna anque ille un spada magic, Stormbringer, que il ha multe similitudes con le spada de Skafloc.

Conan le Barbare

Per Robert Ervin Howard Traduction in Interlingua per Francesco Galizia

Conan le barbare es un personage litterari create per le scriptor american Robert Ervin Howard (Peaster, 22 jenuario 1906 – Cross Plains, 11 junio 1936 per suicidio). Ille es le ver initiator del heroic fantasy, e un del maxime exponentes del litteratura del horror e del romance de aventuras. Le su vita difficile, e le tragic conclusion del su existentia lo approxima multo al scriptor italian Emilio Salgari. Le su personage de major successo es Conan le Barbare, qui appareva in un cyclo de ventiduo obras inter novellas e romances. Secundo le definition de Lyon Sprague de Camp, le continuator del historias de Conan, que le novellas de heroic fantasy: «son phantasias aventurose que los narra de mundos imaginari prehistoric o medievales, quando tote le homines les era forte, tote le feminas belle, tote le problemas simplice e le vita tote un aventura». Le personage de Conan esseva interpretate duo vice, in le cinema per le actor de origine austriac Arnold Schwarzenegger.

 

Le exordio e le philosophia de vita:

"Le barbaritate es le stato natural del humanitate", dice le homine del frontiera guardante ancora seriose le cimmero. "Le civilisation es innatural, es un capricio del circumstantias. E le barbaritate, al fin, debe sempre triumphar." (Robert E. Howard: ab Ultra le Fluvio Nigre). Le mundo imaginari create ab le phantasia de Robert E. Howard, le Era Hyborian, es un epocha coherente e charmante, con un su geographia, un historia e un prehistoria, nascite circa dece-duo mille annos antea, inter le destruction de Atlantides per un cataclysmo marin, e le prime notitias historic, quando le Mediterraneo era ancora un plana de terrafirme, un epocha de regnos con nomines phantastic e totevia familiar, con multe racias e culturas, con citates meraviliose e de ricchessas immense, de junglas primitive e monstros horrende, populate ab reges e mendicantes, de guerreros sin pavor e de belle pueras, de demonios maligne e de magos malefic; paisanos e poetas, reginas e sclavas. Le grande heroe de iste epocha, es Conan, le intrepide barbare qui, descendite in juventude ab le gelade Cimmeria, pervenira in le maturitate, post multe aventuras, a conquirer le corona de Aquilonia, le plus potente nation occidental del Era Hyborian. Conan, un heroe dur, con le physico imponente e musculose, con un cloma de longe capillos nigre e oculos blau, ma al mesme tempore agile e astute. Conan il ha un comportamento nobile in le conducta e in le actiones: anque si le su mestieros los era cello de robator, pirata, mercenario, non renunciava ad adjutar un persona in difficultate (superatoto si era un belle domina), in iste senso Conan era un «barbaro»: le su ager limpide, nobile e sincer de fronte al personas plus humile, era extranee al attitude solite del gente civilisate, sempre prompte a guardar al proprie interesse, e que ille repagava con rapinas e deception, proque isto meritava le «molle» (in le ager e in le pensar) «gentes civilisate».

Biographia del personage: Nascite in Cimmeria in le curso de un battalia, durante le Era hyborian, un epocha prehistoric successive al cadita del civilisation de Atlantides. Conan al etate de quindece annos es jam un combattente habile con le armas e participa a importante battalias. Filio de un ferrero, cresce in le rude terra de Cimmeria, Conan le die in cuje deveni "guerrero" rumpe le collo a un tauro in le curso del cerimonia que, facente finir le su adolescentia, lo face definir como un adulto. Depost participa al saccheo de Venarium, un presidio que le vicin regno de Aquilonia habeva erigite sur le solo de Cimmeria: le tribos cimmere reunite destrueva completemente le fortalessa. Iste battalia signa profundemente le animo de Conan: de facto, le Aquilonianes, ben que vincite, les face intervider le gloria del lor regno, e suscitar in ille le desiderio de viagiar e de vider le grande regnos del Sud. Conan inde vade a Zamora, ubi in le su prime aventura note, va al interior del mythic «Turre del elephante», un turre magic in le corde de Shadizar capital de Zamora, al cuje interno Yara le sacerdote, cela un creatura con la testa de elephante venite ab le stellas, e que ille tortura proque concede a ille poter e cognoscentias, que jammais haberea obtenite ab sol. Con le passar del annos, Conan deberà affrontar magos maligne, monstros horrende, horrores que a nos non son describite, ma tote characterisate ab un puncto debile: son tangibile, e inde Conan pote colpar los e occider con le su spada. Conan con le spirito sue inquiete e vagabunde, viagia per le varie regnos del continente, ab Zamora a Zingara, Argos e Corinthia, Brythunia e Hyperborea, Ophir e Koth, Nemedia e Aquilonia, inter le populos Hyborian, ma iva anque in le paises del Sud: Stygia, Shem, Kush, Punt, Darfar e Zembabwei, e del Oriente: Turan, Hyrkania, Iranistan, Vendhya e Khitai. Conan vadeva anque al septentrion de Cimmeria, in le paises del Nordheim: Asgard terra del blonde aurate Aesir e Vanaheim pais del Vanir con le capillos blonde rubie. Conan qui essera ultra que un guerrero anque robator, predator, pirata, bucanero, kozako, mercenario e aventurero, e que habera diverse vices le occasion de poter se firmar in un pais e obtener le dominio supra un parve regno, gratias al favor qui le soveranas del loco son disponite a conceder le, ma le su spirito vagabunde lo face sempre ir lontano ab le attraction del civilisation. Ma pervenite, tamen, circum al etate de quarantacinque annos, il ha le occasion de seder se sur le throno de Aquilonia. Le Rege Numedides, al servicio del qual (como general) habeva obtenite numerose victorias, sia contra le salvage Pictis del forestas del west, que contra le civil armea de Nemedia a oriente, jelose e timente le su grande popularitate, faceva retornar Conan a Tarantia le capital, per incarcerar le con un pretexto. Fugite, vagabunda per un certe periodo usque a que, depost multe aventuras, resulta a trovar le thesauro de Tranicos e retornar ad Aquilonia, ubi intertanto on prepara un revolution contra le rege folle e alicun comeradas de Conan: Prospero, Pallantides e le conte Trocero de Poitain, les propone a Conan de participar al revolta e devenir le nove monarcha. Iste vice accepta le occasion e depost haber guidatele rebellion e strangulate Numedides ante le su throno, ille se corona como nove rege de Aquilonia. Le historias de Conan (al minus celle scripte per Howard) termina con un longe e fatigante battalia contra le terribile mago Xaltotun, del antique imperio de Acheron, resurgite e quasi imbattibile, pro le poter de un magic gemma rubie como un flamma le “Corde de Arhiman”, que avantia contra Aquilonia, ab le regno de Nemedia al frontiera oriental, per le su conquesta. Vincite per le magia de Xaltotun, Conan veni imprisionate ab le mago. Al su posto deveni rege Valerio, appertinente al dynastia del vetule rege, e qui participava al complot. Conan fuge con le adjuta de Zenobia, un puera del harem del rege Tarasco de Nemedia, qui la habeva vidite quando ille veniva portate al palatio royal de Belverus post le disfacta. Assi Conan dà battalia usque a disfacer et expeller ab le su terra le Armea nemedian e reprender le corona. Per le vita del rege Tarasco, Conan pete e obtene Zenobia, qui deveni regina al su flanco sur le throno del plus potente regno del West, per regnar ancora per multe decennios. De celle periodo, on sape ben poco, ma post le morte per parto del su sposa Zenobia, Conan debe complir un ultime interprisa pro salvar le Occidente, e pro isto debe ceder le throno al su herede, le filio major Conn, e vader ultra le horizonte del Oceano occidental ubi necun homine del su racia non era jammais ite, post le fin de Atlantides sub le spuma del undas. Assi Conan partiva ab le porto de Messantia capital de Argos, con le vascello Leon Rubie, que habeva sur le mast le bandiera nigre con le leon rubie, insigna de Conan, le nave era plen de piratas del insulas Baracha, al commando de Sigurd Barbarubie del Vanaheim, un ancian camerada de aventuras, illes clamava Conan Amra le Leon, como quando anque ille era un pirata, longe le Costa Nigre. Illes iva a transverso le Oceano usque al septe Insulas de Antillia e post alcun aventuras, ille dispareva ultra le horizonte, con un veloce nave antillian le Draco Alate, a sud-west per adir le mysteriose pais de Mayapan. Le cyclo de Conan on compone de 18 historias, scripte per Robert E. Howard inter le 1932 e le 1936.

1. Le Phenice sur le spada (The Phoenix on the Sword, decembre 1932)
2. Le Citadel scarlato (The Scarlet Citadel, gennaio 1933)
3. Le Turre del elephante (The Tower of the Elephant, martio 1933)
4. Le Colosso nigre (Black Colossus, junio 1933)
5. Le umbra que glissa (Xuthal of the Dusk, o The Slithering Shadow, septembre 1933)
6. Le stagno del nigres (The Pool of the Black One, octobre 1933)
7. Le intrusos a palatio (Rogues in the House, jenuario 1934)
8. Umbras al clar de luna ( Shadows in the Moonlight, april 1934)
9. Le Regina del Costa nigre (Queen of the Black Coast, maio 1934)
10. Le Diabolo de ferro (The Devil in Iron, Weird Tales, augusto, septembre 1934)
11. Le gente del circulo nigre (The People of the Black Circle, octobre-novembre 1934)
12. Nascera un maga (A Witch Shall Be Born, decembre 1934)
13. Le joieles de Gwahlur (Jewels of Gwahlur, martio 1935)
14. Ultra le Fluvio nigre (Beyond the Black River, maio-junio 1935)
15. Umbras a Zamboula ( Shadows in Zamboula, novembre 1935)
16. Le hora del Dragon (The Hour of the Dragon, decembre 1935-jenuario-februario-martio-april 1936) - Note anque como Conan le Conquisitor (Conan the Conqueror)
17. Clavos rubie (Red Nails, julio-augusto-septembre-octobre 1936).
    
18. Le filia del Gigante del glacie, (The Frost Giant's Daughter, The Fantasy Fan , martio 1934)
    

Depost le morte de Howard, le scriptor Lyon Sprague de Camp, trovava in un agentia litterari de New York, alicun manuscriptos non completate de Robert E. Howard, ille alora initiava un sorta de “collaboration postume” con Howard, reordinava e completava le novellas, pois insimul a Lin Carter e Bjorn Nyberg, terminava altere contos non complete e pois illes scribeva nove novellas per plenar le vacuos inter un historia e le altere del saga de Conan scripte per Howard, secundo le stylo; e le typo de narration de Howard. Alicun annos postea Sprague de Camp, publicava in ordine chronologic tote le novellas reunite in 12 libros: Conan !, Conan de Cimmeria, Conan le Pirata, Conan le Vagabunde, Conan le Aventurero, Conan le Bucanero, Conan le Guerrero, Conan le Usurpator, Conan le Conquisitor, Conan le Vindicator, Conan de Aquilonia, Conan del Insulas. Robert Ervin Howard, nasceva le 22 jenuario del 1906 a Peaster filio del medico Isaac Mordecai Howard, e de Hester Jane Ervin, a cuje serà fortemente ligate. In le 1907, le genitores on transfereva a Cross Plains, un parve village del Texas, ubi Howard passarà le major parte del su vita, excludite le periodo de schola in le vicin Brownwood, ubi Howard decide de applicar se in le sport, pro disveloppar le proprie physico. De character introverse, initia a leger romances de aventura, soniante de vivir le mesme aventuras del su heroes; assi a 15 annos, initia a scriber, le prime novella. Inter le su autores preferite son: Edgar Rice Burroughs, Rafael Sabatini e Sax Rohmer. In le julio del 1925 le revista pulp Weird Tales, publica le su novella Spear and Fang, e pois in le april 1926, le conto horror Wolfshead. In le augusto del 1928 exi le novella Umbras rubie, del su personage melior, le heroe e aventurero puritan Salomon Kane, gratias a iste novellas, circum le 1930, initiava le su rapporto de amicitia epistolar con le scriptor H. P. Lovercraft. In le augusto 1929, face le su exordio in le novella Le Regno phantasma, un altere personage howardian, Kull de Valusia, prince de Atlantides, considerate como le prime version de Conan. Ma es Conan le Barbare, le personage plus famose de Howard, le su prime novella es Le Phenice sur le spada, del decembre del 1932, ancora sur Weird Tales: le characteristic del personage es le potentia physic, le corage e le audacia, e le stylo litterari es characterisate ab un prosa lisie e fluide, assatis descriptive. Howard scribeva anque altere serie como: le cyclo celtic, que narra le aventuras de Bran Mak Morn, chef de un tribo de Pictis, qui univa le tribos britannic contra le potentia roman, e que, in le novella Reges del nocte, Howard face evocar per un druida, Kull de Valusia, pro adjutar le Pictis qui, les era fidel alliate de Kull al tempore de Valusia. Pois in le 1931 on habera le historias de James Allison con Le filios del nocte (april/maio), e a novembre exiva Le Petra nigre le prime novella del contribution de Howard al cyclo de Cthulhu de H.P.Lovercraft. In le1936 initia le su ultime cyclo, con protagonista Kirby Buckner (prime conto Canaan nigre, mense de junio). Le 1935 es le initio del maladia del matre, que la portara in coma. Le 11 junio del 1936, destruite physicamente e moralmente Howard, se suicida con un pistola. Le matre morirà le die successive.

«Toto es vadite, toto es finite: deponete me sur le pyra; le festa es terminate e le lumine ora expira.» (le ultime parolas de Howard ante de occider se)