ILIADE per Homero

Version Interlingua Ie. Cantotraduction per Francesco Galizia

PROEMIO

Canta me, o Dive, del Pelide Achilles

le ira funeste, que infinite adduceva

luctos al Acheos, multe ante tempore al Orcus

generose revolveva animas de heroes,

e de canes e aves horrende repasto

lor cadaveres abandonava (assi de Zeus

le alte consilio se exple), desde quando

primemente disjungeva aspere contention

le Rege del prode Atreidae e le dive Achilles.

Hector

Esseva venite

al veloce naves del Acheos

Chryses, pro recuperar su filia,

con donos immense; e inter le manos tenente

le infulas, involvite sur le sceptro de auro,

del Sagittante Apollo, ille supplicante

precava totes le Achaeos, ma antea le summe

chefes del campo, le duo frates Atreidae,

- O Atreidae,o Achaeos ben cincte de gambieras!

A vos tote concederea le Celestes,

que in le olympie sedes ha demora,

de retornar, quando vos habera Ilium abattite,

felicemente al paterne casas!

Mi filia ora libera! Accepta

iste redemption e honora le filio

de Zeus, le Longe-sagittante Apollo

Tote alora affirmava le Achaeos

que honorar se debeva le sacerdote

e reciper le splendide redemption;

ma le Atreidae disdignava iste consilio,

antea ille expelleva con dur parolas le propheta

e un grave menacia anque adjungeva:

- Que io non te trova inter le curve naves,

vetulo, jammais plus: tu non facera jammais retorno,

non retener te illac, si tu non vole que inutile

pro te es le sceptro e le infula del Deo!

Io non la liberara, io vole que antea

illa perveni a vetulessa, in mi demora,

illac in Argo, lontano del patrie terra,

percurrente con le pectine le telas.

Va ergo, ni me irritar,

si retornar tu vole salve!

Assi ille diceva, e espaventate, le vetulo

al commando obediva.Tacente ille se moveva

vicino al dunas del sonante mar,

e ille a parte se traheva, e longemente

supplicava le filio del ben-capillute

Dive Latona, le Sagittante Apollo;

Audi, o Arco de Argento, o tu que Crisa

e Cilla protege! Audi, o destructor de muses,

tu qui es potente in Tenedos senior!

Si un belle templetto io te construeva

e abundante coxas a te io sacrificava

de boves e de capras, ora satisface me

iste prece, sub tu flechas

pagara mi lacrimas le Acheos!

Assi diceva precante, e Phebo Apollo

ben le satisfaceva. In basso del olympie summitates

ille descendeva plen de disdigno, e sur le spatulas

le arco regeva e le buxo del flechas clause.

Crepitava sur le le humeros le flechas

a omne passo del irate Deo,

durante que simile a Nocte ille descendeva.

E ille se arrestava lontano del naves

e un flecha jectava: sonava tremende

le stridor del grande arco de argento!

Antea in le mulos e in le veloce canes

ille sagittava, pois le homines transfigeva,

amarissime flechas in illes vibrante,

plen de mortos sempre ardeva le pyras.

Novem dies pluveva sur le campo

su sagittas, al decime, le Pelide

clamava totes le truppas a parlamento,

iste pensata in le animo a ille poneva.

Hera, le Dea del blanc-brachios,

perque assi vidite les morir

illa habeva pietate del Danaides ...

Helena

Le Ilias e le Odyssea es le prime poemas del mundo classic, e duo obras de enorme importantia, non solo pro le influentia super le litteratura grec e latin, ma perque in le curso del seculos illos es pro tote le poetas epic del nationes europee un modello perenne de perfection poetic. Le autor es secundo le legenda, Homero, un Aedo, qui ha vivite, secundo le historico Herodotus, inter le 9e e le 8. seculo a.C. in Asia Minor. Ille es representate in le statuas e in le portraites como un vetule homine cec con un longe barba blanc. Le Ilias es un poema de 24 Cantos de 15.696 versos, que narra un breve episodio del decennal guerra inter un confederation de regnos e citates grec, sub le guida de Agamemnon rege de Mycenae e de su fratre Menelaus Rege de Sparta e sposo de Helena, illes es filios de Atreus e per isto clamate Atreidae, a lor flanco esseva le astute Rege de Ithaca Odisseus (Ulixes), le Rege de Salamina Aiax Telamonius, le altere Aiax Oileus Rege del Lokris, Diomedes Rege de Argo e le vetule Nestor Rege de Pylos, super totes esseva le grande guerrero e heroe Achilles filio de Peleus e del Nereide Thetis qui esseva chef del Myrmidones, sempre al recerca del gloria, ille habeva un grande amico: Patroclus filio de Menoetius. Tote iste Reges esseva in guerra contra le citate de Troia fundate ab Ilion, sur le costa del Asia Minor, con su Rege Priamo e su filios Hector loyal e valorose, sposo de Andromache e patre de Astyanax, e Paris qui rapeva Helena, causa del guerra, le filio de Anchises e Venus, Eneas, que Vergilio celebrara in le Eneide, Rege del Dardanos alliate con le Troianos, e le princes de Lydia Sarpedon filio de Zeus e Laodamia, e su cosino Glaucus, filio de Hippolochus, anque ille alliate de Troia con alteres guerreros de Phrygia.

DODECATHEISMO

(ex Wikipedia – traduction per Francesco Galizia)

Le Dodecatheismo (ab le greco Δωδεκαθεοισμος, Dodekatheismos, "inseniamento del dece-duo deos”) es un movimento religiose e un philosophia de vita que se propone como continuation directe del antique religion grec, abolite per le imperator Theodosius I in le anno 393. Le renascentia de iste spiritualitate ha evenite in le annos Novanta del 1900 e durante iste periodo de tempore ha nascite plure gruppos, que ha sede in Grecia e in altere paises, e illos ha un numero crescente de nove adherentes Le plus importante organisation es le Consilio Supreme del Hellenicos Gentiles (YSEE - Ypato Symboulio Ellinon Ethnikon -Υπατο Συμβουλιο των Ελληνων Εθνικων), fundate in 1997 a Athenas.

Le YSEE ha sovente organisate manifestationes e protestos in favor del derectos human e del libertate religiose. Le Ysee projecta le institution futur de templos, altares public, bibliothecas e centros pro le studio del religiositate dodecatheic.

Sito del YSEE: http://www.ysee.gr/

LE DECE-DUO DEOS OLYMPIC

Zeus

Zeus

Hera

Apollon

Artemis

Hephaestus

Hestia

Aphrodite

Poseidon

Demeter

Hermes

Ares

Athena

LE THEOLOGIA DODECATHEIC

Le theologia dodecatheic es primarimente polytheistic e pantheistic. Le divinitates es concipite como fortias cosmic que governa le expressiones del natura a su nivellos le plus elemental, le expressiones del vita e le expressiones universal. Le cosmo es ergo regite per le eterne action de aggregation e de disgregation de iste essentias spiritual. Il existe anque gruppos que accentua majormente un direction monistic, vidente le essentias spiritual como le multe aspectos o representationes human de un principio divin unitari ancestral, o como le infinite scinder se e germinar de un unic essentia universal que constitue omne cosa. Lo que liga tote le conceptiones theologic del nove gruppos dodecatheic es lecosmotheasis, (litteralmente "vision del universo"). Iste conception percipe le universo como qualcosa unic e harmoniose, in perenne movimento e evolution perque assemblate per le creativitates spiritual (le deos). Le interpretation del theologia varia de gruppo a gruppo ma anque de persona a persona; in loco del vision classic le divinitates es anque interpretabile como figuras archetypic, representationes de determinate statos del mente human, o como sensationes e statos de animo del homine (conception de typo psycologistic).

LE ESCATHOLOGIA DODECATHEIC

Le escathologia dodecatheic es substantialmente basate super le idea del reincarnation, aspecto del cyclicitate del existentia e de tote le cosas. Le escathologia es strictemente ligate al cosmologia e al cosmotheasis, secundo le qual le universo es un entitate vive e coincide con le Uno universal, le principio e le essentia active e mutabile del qual tote le cosas es facite. Le escathologia dodecatheic non es millenaristic, su vision non implica un creation initial. Le cosmo es un veritate eterne autocreate se e le creation non es un evento limitate, que antea o postea pervenira a un fin, ma es al contrario illo mesme eterne como le essentia que lo constitue. Le creation es le continue disgregar se e recomponer se del materia energetic del universo, le continue mutation regulate per le logica fatal del Surriso del Dèos. Omne cosa ha un definite existentia personal, le qual un vice concludite se face de modo que le esser retorna a facer parte del cyclo del vita, disgregante se e renascente in un nove existentia e sub un nove forma. Il non es un escathologia de salvation, ma postmoderne e postchristian. Le homine non es de facto concipite como un esser superior in expectativa de un judicio final, al contrario le homine es un parve parte del natura, e como omne cosa le existentia human es subjecte al cyclos cosmic.

LE ETHICA DODECATHEIC

Le ethica dodecatheic es fundamentalmente basate super le approche al mundo natural. Le religion dodecatheic non ha dogmas (presumite veritates absolute revelate) ma, al contrario, illo favori le idea que le homine debe pervenir ille mesme al contacto con le mundo divin trans le respecto pro le integre existentia. Le mundo que circumfere le esseres human es le manifestation del Uno. Le rituales e le practica religiose servi al homines pro mantener proprie equilibrio de contacto con le vita. Le natura es sacralisate e como tal illo debe esser venerate e respectate. Le dodecatheicos es sovente ingagiate in causas ambiental. Le respecto del natura se manifesta anque como respecto pro le esser intime del cosas, e como repulsa de qualcunque forma de emargination, xenophobia e racismo. Le preceptos principal dodecatheic es ille continite in le Maximas Delphic: reciprocitate, hospitalitate e respecto, accompaniate per le autocontrolo e per le cognoscentia de se mesme.

LE EUSEBEIA

Le Eusebeia (εὐσέβεια, traducibile como "pietate") es un importante concepto delWeltanschauung dodecatheic. Le Eusebeia es le respecto personal pro le realisation del relationes inter le esseres human e inter le esseres human e le mundo natural. Le concepto pote exprimer anque le maturitate spiritual, intendite como comprension del mundo e del existentia, como respecto pro tote lo que es, symbolo concrete del essentias divin. Le eusebeia es, ergo, le respecto e le veneration verso le divinitates, e le divinitates, secundo le pantheismo e le Dodecatheismo, es tote lo que existe.

MAIA E MAIO

per Francesco Galizia

Maia, in le mythologia grec, esseva le major del Pleiades, le septe filias de Atlante e Pleione. Illa e su sorores, nascite super le Monte Cyllene in Arcadia, es a vices appellate deas montanias, oreades. Simonides de Ceos cantava le "montania Maia" (Maia oureias), illa qui habeva "le vivace oculos nigre". Maia esseva le major, le plus belle e le plus timide del sorores. Eschylo repetitemente la identificava con Gaia. Ab su union con Zeus nasceva Hermes. On dice que Maia, insimul al sorores, esseva transformate in un stella per Zeus, pro subtraher la al sposa jelose.In le mythologia roman, illa ha essite identificate con Maia Maiestas (appellate anque Fauna, Bona Dea (le 'bon dea') e Opis (sposa de Saturno), un dea, qui pote esser equivalente a un antique dea del fecunditate e del renascentia del natura in primavera. Le nomine maio deriva ab le nomine del dea, de facto le prime e le dece-quinte die de maio esseva sacre a illa. Le prime de maio leflamen (sacerdote) de Vulcano sacrificava a illa un porca gravide, de modo que anque le terra esseva gravide de fructos, un sacrificio apte pro un dea del terra como le “Bona Dea”. Ab iste tradition religiose il deriva anque le substantivo italian “maiale” ("sus maialis") que es anque date in lingua italian al porco.

Altere nota etymologic: Le parola Maio (latino majus, osco-umbre mahiis, greco mahos, sanscrito mahi = terra) deriva ab Maia, matre de Hermes, qui symbolisa le terra, le grande matre. In ultra, ab le radices magh-, mag-, mah- (crescer) origina le vocemajor, forma comparative de magnus, grande.

HYMNO HOMERIC A HERMES

Hermes Cyllenius io canta, occisor de Argo,senior de Cyllene e del Arcadia ric de greges,veloce messagero del Immortales, que generava Maiavenerabile, filia de Atlante, unite se in amor con Zeus;illa fugiva le assemblea del Deos beatedemorante in le antro umbrose, ubi le filio de Cronusse habeva unite al nympha con le belle tressas, in le corde del nocte,dum le dulce somno teneva Hera, illa qui habeva le blanc brachios:e ille se celava al Deos immortal, e al homines mortal.Assi io te saluta, filio de Zeus e de Maia:e post haber comenciate ab te, io passara a un altere hymno.Salve, Hermes messagero, generose de gratias, dispensator de benes!

Laudes del Celo del Mar del Terra e del Heroes

In le anno 1903 le grande poeta italian Gabriele D'Annunzio publicava le prime libro del su “Laudes del Celo del Mar del Terra e del Heroes”intitulate a Maia le plus grande del septe stellas del constellation del Pleiades con le subtitulo de “Laus Vitae”,depois in le 1904 veniva publicate le secunde e le tertie libro Electra e Alcyone,in le 1912 in occasion del guerra de Libya con le “Cantiones del gestas de ultramar” exiva le quarte libro Merope,in fin le quinte esseva Asterope dedicate al Grande Guerra con le “Cantos del guerra latin”, le sexste e le septime non esseva scripte.